หลักการและเหตุผล

       การบรรพชาอุปสมบท ถือเป็นธรรมเนียมประเพณีหนึ่งของคนไทยแต่ช้านาน ที่บิดามารดา เมื่อมีบุตรชายอายุตั้งแต่ ๒๐ ปีขึ้นไป จะมีความหวังตั้งใจต้องการให้บุตรได้เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ ศึกษาปฏิบัติธรรมตามรอยพระศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าสักครั้งหนึ่ง เพื่อหวังผลบุญอันล้ำค่าอันเกิดจากบุตรของตนได้เข้าไปอยู่ในเพศสมณะ ถือศีลประพฤติปฏิบัติธรรมตามทางพระศาสดาในช่วงระยะเวลาหนึ่ง แต่สำหรับบุคคลผู้มีความฝักใฝ่ และตระหนักถึงภัยของวัฏสงสาร วงจรแห่งการเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จบสิ้น อันเป็นบ่อเกิดแห่งความทุกข์ทั้งปวง  การบรรพชาอุปสมบทนั้นจึงไม่ใช่เป็นแต่เพียงธรรมเนียมประเพณีที่สืบต่อกันมา  แต่การบรรพชาอุปสมบทยังเป็นหนทางที่ดีที่สุดของการแสวงหาโมกขธรรม เพื่อความหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง อันเป็นเป้าหมายปลายทางอันสูงสุดของพระพุทธศาสนา ดังนั้นการบรรพชาอุปสมบทจึงถือได้ว่า เป็นการเข้ามาเรียนรู้ หลักธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธศาสนาและนำมาประพฤติปฏิบัติ ฝึกฝนขัดเกลา กาย วาจา ใจ โดยตรง ซึ่งเป็นประโยชน์กับผู้บวชเองในทุกๆด้าน และเมื่อหลังลาสิกขาไปก็ยังสามารถนำหลักธรรม การประพฤติปฏิบัติที่ได้รับการอบรมสั่งสอนไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันเพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อตนเอง ส่วนรวม ตลอดถึงสังคมและประเทศชาติต่อไปได้ ทั้งเป็นการมุ่งหวังผลบุญอันมากมายที่เกิดขึ้นให้แก่บิดามารดาญาติทั้งหลายอีกด้วย

          พระป่ากรรมฐาน เป็นพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ผู้ถือพระวินัย ๒๒๗ ข้ออย่างเคร่งครัด มีข้อวัตรปฏิบัติ จริยาวัตรอันงดงาม ถือการประพฤติปฏิบัติเน้นการภาวนา เดินจงกรม นั่งสมาธิเป็นหลักใหญ่   นับเป็นประโยชน์และบุญกุศลมากมายกับผู้ที่เข้ามาบรรพชาอุปสมบทเดินตามรอยปฏิปทาของวัดพระป่ากรรมฐาน เพื่อประพฤติปฏิบัติธรรมและเรียนรู้พระธรรมวินัยอย่างถูกต้องครบถ้วน

​​